OBWIESZCZENIE
Wiadomość przeniesiona do archiwum
Ruciane-Nida, dn. 20 maja 2014
Nasz znak:
PNO.6730.85.2011.2014
D E C Y Z J A
Na podstawie art. 53 ust. 3 pkt. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U.2012.647 wraz z późniejszymi zmianami), art. 72 ust. 3 w związku z 72 ust. 1 pkt. 3 ustawy z dnia 3 października 2008 roku o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U.2013.1235 wraz ze zmianami) art. 104 k.p.a. (Dz.U.2013.267– tekst jednolity) po rozpatrzeniu wniosku P4 Sp. z o.o. reprezentowanej przez Pana Leszka Śmieszalskiego, ul. Gdyńska 21, 10-608 Olsztyn oraz Panią Magdaleną Kloskowską i Natalię Korzeniowską – 3GNS Sp. z o.o. Biuro Regionalne ul. Arkońska 6 (bud 3A), 80-387 Gdańsk
orzekam
o d m ó w i ć ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego dla działki nr 680/3 położonej w obrębie Ruciane-Nida, gmina Ruciane-Nida, dla inwestycji polegającej na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej sieci PLAY o oznaczeniu PIS 0301B .
U z a s a d n i e n i e
Pełnomocnik inwestora Pan Leszek Śmieszalski wniósł 9 września 2011 roku o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego dla przedsięwzięcia polegającego na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej sieci PLAY na działce nr 680/3 położonej w obrębie Ruciane-Nida, gmina Ruciane-Nida. Rozpatrując wniosek burmistrz nałożył na inwestora konieczność przedłożenia Regionalnemu Dyrektorowi Ochrony Środowiska Olsztynie stosownych dokumentów celem oceny czy przedmiotowe przedsięwzięcie wymaga zbadania wpływu na obszar Natura 2000. RDOŚ w Olsztynie nałożył na inwestora konieczność opracowania raportu. Pełnomocnik inwestora zażalił się na to postanowienie. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Warszawie uchylił postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia. W wyniku ponownej analizy Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Olsztynie odstąpił od konieczności oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000. Burmistrz po uzyskaniu pozytywnych uzgodnień projektu decyzji ustalił lokalizację przedmiotowej inwestycji i w dniu 21 sierpnia 2012 roku wydał decyzję. Od przedmiotowej decyzji odwołanie wniosły strony postępowania. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Olsztynie decyzją znak SKO.73.476.2014 z dnia 14 listopada 2012 roku utrzymało w mocy decyzje organu pierwszej instancji. Na powyższą decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie wniosły strony postępowania. Wyrokiem z dnia 19 marca 2013 roku WSA w Olsztynie uchyliło decyzję Kolegium oraz decyzję burmistrza. W wyniku tego rozstrzygnięcia postępowanie powróciło na etap wniosku inwestora i biorąc pod uwagę wskazania sądu należało raz jeszcze dokonać analizy wniosku inwestora oraz dokumentacji przez niego złożonej. 31 lipca 2013 roku organ wezwał pełnomocnika inwestora do dostarczenia m.in. mapy, pełnomocnictwa oraz opłaty za nie. Pomimo wezwania organu pełnomocnik nie dostarczył wymaganych dokumentów. Organ ponowił wezwanie w dniu 15 października 2013 roku. W dniu 8 listopada 2013 roku do organu wpłynęło pismo pełnomocnika z wyjaśnieniami, pełnomocnictwem oraz załączoną mapą. Mapa stanowiła skan mapy wysokościowej i pomimo opisania, iż posiada ona skalę 1:1000 nie odpowiadało to prawdzie. Mapa nie nadawała się do wykorzystania, wobec powyższego organ ponownie w dniu 12 listopada 2014 roku wezwał pełnomocnika do dostarczenia mapy, której zakres pozwoli na właściwą analizę oddziaływania na tereny sąsiednie do czego zresztą zobowiązał burmistrza sąd. W dniu 12 grudnia 2013 roku pełnomocnik dostarczył mapę o zasięgu umożliwiającym analizę oddziaływania. Jednakże organ zwrócił uwagę, iż pełnomocnictwo udzielone Panu Leszkowi Śmieszalskiemu ulega wygaśnięciu z dniem 31 grudnia 2013 roku a z całą pewnością postępowanie nie zakończy się do tej daty. Wobec powyższego organ wezwał pełnomocnika do dostarczenia pełnomocnictwa ważnego również w 2014 roku. Dodatkowo pełnomocnik poproszony został o przedstawienie współrzędnych geograficznych położenia anten sektorowych z dokładnością do 0,1 sekundy kątowej, dane dotyczące nadajników współpracujących z antenami sektorowymi dla poszczególnych pasm UMTS2100, UMTS900 i GSM900 oraz dane dotyczące radiolinii. Pismem z dnia 28 stycznia 2014 roku pełnomocnik przedłożył pełnomocnictwo, stosowną opłatę za nie oraz zacytował treść art. 52 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w którym to wskazano co powinien zawierać wniosek. Pismem z dnia 30 stycznia 2014 roku organ wyjaśnił pełnomocnikowi na jakiej podstawie prawnej domaga się przedłożenia danych oraz wskazał w tej materii orzecznictwo. Pismem z dnia 24 lutego 2014 roku pełnomocnik wyjaśnił, iż przedłożona przez niego dokumentacja dołączona do wniosku – kwalifikacja przedsięwzięcia zgodna jest z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 roku (Dz. U. z 2010 r. Nr 213, poz. 1397). Według pełnomocnika kwalifikacja ta potwierdza, iż inwestycja P4 nie zalicza się do przedsięwzięć mogących zawsze lub potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko i nie zachodzi potrzeba uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.
Wobec braku dostarczenia niezbędnych informacji przez pełnomocnika i ciągłego twierdzenia, iż przedłożona przy wniosku kwalifikacja przedsięwzięcia daje podstawę do wysnucia wniosku, iż dla przedmiotowej inwestycji nie ma potrzeby uzyskania decyzji środowiskowej, burmistrz działając na podstawie art. 75 kodeksu postępowania administracyjnego (Dz.U.2013.267– tekst jednolity) zdecydował się powołać biegłego. Zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą opinią biegłego jest opinia osoby, do której zwrócił się organ. Stanowisko rzeczoznawców i innych ekspertów przedstawionych na zlecenie strony nie jest opinią biegłego w rozumieniu art. 84 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego. (podobnie NSA w wyroku z dnia 11 grudnia 2007 r., II OSK 1682/06, LEX nr 427657).
Złożona do akt sprawy opinia stanowi bowiem tzw. "prywatną ekspertyzę" wydaną na zlecenie strony, która nie może być uznana za dowód z art. 84 k.p.a. Organ uznał ją za uzupełnienie wniosku wnioskodawcy. Powołanie biegłego posiadającego wiadomości specjalne było konieczne, z uwagi na fakt, iż oparcie ustaleń w postępowaniu na takiej "prywatnej ekspertyzie" stanowi zgodnie z orzecznictwem uchybienie procesowe. Stwierdzając konieczność powołania osoby posiadającej wiadomości specjalne organ miał na względzie art. 7 i 75 Kodeksu postępowania administracyjnego i wynikającą z nich zasadę oficjalności, która wymaga aby w toku postępowania organy administracji publicznej podejmowały wszelkie kroki niezbędne do wyjaśnienia i załatwienia sprawy i dopuszczały jako dowód wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia a nie jest sprzeczne z prawem, w tym także żeby z urzędu przeprowadzały dowody służące ustaleniu stanu faktycznego. Podobnie orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z dnia 6 listopada 2012 roku sygn. akt II SA/Ol 1086/12 w którym czytamy: w konsekwencji należy stwierdzić, że ww organy nie dokonały żadnych samodzielnych ocen i nie dokonały weryfikacji przedłożonych przez inwestora dokumentów, a ponadto nie wskazały przyczyn, dla których przyjęły bez dodatkowych ustaleń twierdzenia inwestora. Bez należytego wyjaśnienia okoliczności sprawy nie można skutecznie twierdzić, że w stanie faktycznym sprawy nie ma podstaw do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia.
Na biegłego powołano Pana dra inż. Jerzego Grembę, biegłego wpisanego na listę Prezesa Sądu Okręgowego w Kielcach w specjalności elektronika, radiokomunikacja (analogowe
i cyfrowe, bezprzewodowe systemy transmisji i odbioru sygnałów wizji, fonii i danych, naziemne i satelitarne), telekomunikacja ruchoma (systemy telefonii komórkowej oraz inne systemy oparte na komunikacji bezprzewodowej). Biegły w dniu 14 marca 2014 roku przedłożył burmistrzowi opinię nr 03/03/2014 w której w sposób wyczerpujący dokonał oceny wartości przedłożonych przez inwestora dokumentów. Burmistrz dokonał oceny przedłożonej opinii albowiem z uwagi na szczególny charakter tego środka dowodowego należy przyjąć, że opinia biegłego powinna zawierać uzasadnienie, bowiem brak w opinii biegłych fachowego uzasadnienia wniosków końcowych uniemożliwia prawidłową ocenę jej mocy dowodowej (wyrok SN z dnia 7 grudnia 1994 r., II URN 43/94, OSNAPiUS 1995, nr 8, poz. 102). Konieczne jest zatem wskazanie i wyjaśnienie w uzasadnieniu przesłanek, które doprowadziły biegłego do przedstawionych konkluzji (K. Kołakowski (w:) Komentarz do k.p.c., 1996, s. 883). Wprawdzie opinia biegłego może być sporządzona na piśmie lub złożona ustnie do protokołu (Z. Janowicz, Komentarz, 1995, s. 221), jednakże organ administracji publicznej powinien zlecać złożenie opinii na piśmie; zob. wyrok NSA w Warszawie z dnia 15 czerwca 1999 r., IV SA 1061/97, LEX nr 47251, w którym wyrażono pogląd, że: "Opinia biegłego powinna zawierać uzasadnienie, które pozwoliłoby dokonać analizy logiczności i poprawności wniosków bez wkraczania w sferę wiedzy specjalistycznej. Nie może zatem sprowadzać się tylko do zdania biegłego, ale musi przekonywać jako logiczna całość. Biegły winien zatem wskazać i wyjaśnić przesłanki, które doprowadziły go do przedstawionych konkluzji. Brak fachowego uzasadnienia wniosków końcowych uniemożliwia ocenę jej mocy dowodowej"). "Opinia biegłego powinna zawierać uzasadnienie, tj. motywy, które pozwalają dokonać analizy logiczności i poprawności wniosków bez wkraczania w sferę wiedzy specjalistycznej. Nie może zatem sprowadzać się tylko do zdania biegłego, ale musi przekonywać jako logiczna całość. Skoro zadaniem biegłego jest dostarczenie organowi orzekającemu wiadomości specjalnych w celu ułatwienia należytej oceny zebranego materiału dowodowego w sprawie, a nie rozstrzygnięcia sprawy za organ, to organ winien znać szczegółowe motywy przyjęcia danego orzeczenia. Biegły musi wskazać i wyjaśnić przesłanki, które doprowadziły go do przedstawionych konkluzji" (wyrok NSA z dnia 1 lutego 2007 r., II OSK 1445/06, LEX nr 344617). Opinia Pana dra inż. Jerzego Gremby spełnia zdaniem organu wymogi by uznać ją za właściwie opracowaną. W przedmiotowej opinii biegły szeroko uzasadnił swoje stanowisko oraz poparł je stosownymi obliczeniami. Wskazał bardzo wyraźnie, iż z zapisów dokumentu pn. „Kwalifikacja przedsięwzięcia” widoczna jest manipulacja danymi polegająca na wyszczególnieniu mało istotnych parametrów radiolinii a „zapomniano” zamieścić zasadnicze parametry tego systemu: pasmo pracy, typ anteny parabolicznej, jej zysk antenowy oraz moc wyjściowa nadajnika sterującego antenę. Wartość mocy EIRP została w dokumentacji inwestora określona w sposób całkowicie arbitralny bez zamieszczenia w dokumentacji projektowej szeregu niezbędnych informacji. Stwierdzono m.in. brak zaprojektowanej konfiguracji BTS i NODE-B: liczba nadajników (liczba nośnych) przy maksymalnej mocy pojedynczego nadajnika TX dla obydwu systemów: GSM900 i UMTS900 UMTS2100MHz przewidzianych w projekcie, nie wskazano mocy wyjściowej pojedynczego nadajnika TX z uwzględnieniem tolerancji tej mocy określonej przez producenta, nie określono danych producenta i typu anten oraz nadajników radiolinii, ich zysku antenowego, częstotliwości pracy oraz ich mocy wyjściowej, brak wyliczeń mocy EIRP w oparciu o budżet mocy w poszczególnych sektorach projektowanej stacji bazowej, nie uwzględniono tolerancji produkcyjnej podanych parametrów. Wskazał również, iż analiza rozkładu gęstości mocy PEM w osi głównej promieniowania anteny sektorowej, nie determinuje występowania ponadnormatywnego PEM w innych miejscach dostępnych dla ludności. Biegły zauważył również w swej opinii po przeprowadzeniu szczegółowej analizy przedsięwzięcia w oparciu o dane projektowe dostarczone przez inwestora zamieszczone w „kwalifikacji przedsięwzięcia”, iż projekt przedstawiony przez inwestora nie spełnia wymagań Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 30 października 2003 roku w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku oraz sposobów sprawdzenia dotrzymania tych poziomów (Dz. U. z 2003 r. Nr 192, poz. 1883). Zdaniem biegłego przedstawiona dokumentacja pn. „Kwalifikacja przedsięwzięcia” nie daje podstaw do rozstrzygnięcia, że dla przedstawionej konfiguracji anten sektorowych, zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 roku w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, rozpatrywana stacja bazowa telefonii komórkowej PLAY nie zalicza się do przedsięwzięć mogących zawsze lub mogących potencjalnie oddziaływać na środowisko. Zdaniem biegłego konieczne jest przeprowadzenie dokładnych obliczeń budżetu mocy, parametrów oddziaływania ale przede wszystkim niezbędne jest dostarczenie przez inwestora kompletnych, wiarygodnych informacji na temat technicznego wyposażenia projektowanej stacji. Mając na względzie, iż organ lokalizacyjny jest również organem właściwym do wydania decyzji środowiskowej i zmierzając do właściwej, wyczerpującej oceny przedsięwzięcia pod kątem oddziaływania na środowisko organ realizując wytyczne sądu, który stwierdził, iż organ powinien wyjaśnić sposób wyznaczenia obszaru oddziaływania i określić na jakiej podstawie go określono, przy czym stwierdził, że zasięg wskazanego obszaru podlega merytorycznej ocenie organu, który może uznać, że jest ona nieprawidłowo przedstawiony - wezwał inwestora by ten stosownie do art. 52 ust. 2 pkt 2 lit c ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 2012. 647 – wraz ze zmianami) dostarczył odpowiednich danych, na podstawie których mógłby dokonać szczegółowej analizy czy dla planowanej inwestycji należy uzyskać decyzję środowiskową oraz stwierdzić faktyczny zakres jej oddziaływania. Podobne stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (sygn. akt II SA/Wr 603/11 w którym wskazano: we wniosku o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego inwestor zobowiązany jest podać wszystkie parametry techniczne, które decydują o wpływie inwestycji na środowisko – art. 52 ust. 2 pkt 2 lit c u.p.z.p. Na podstawie tych parametrów technicznych organ lokalizacyjny dokonuje normatywnej kwalifikacji inwestycji w kontekście jej oddziaływania na środowisko, a więc ustala czy zalicza się ona do przedsięwzięć mogących zawsze lub mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko (art. 71 ust. 2 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku, jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko). Nie tylko bowiem organ administracji architektoniczno-budowlanej ale również organ lokalizacyjny musi zbadać czy w sprawie istnieje wymóg uprzedniego uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach (art. 72 ust. 1 pkt 3 i art. 72 ust. 3 ustawy udostępnianiu informacji o środowisku, jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko). To z kolei wymaga aby dane techniczne inwestycji były określone w sposób pozwalający na takie ustalenie już na etapie postępowania lokalizacyjnego. Mając na względzie specyficzny rodzaj inwestycji, której pojawienie się na danym terenie powoduje oddziaływanie na otoczenie burmistrz stwierdził konieczność wezwania inwestora do dostarczenia danych charakteryzujących wpływ na środowisko w celu dokładnego zbadania czy przedmiotowa inwestycja będzie wymagała uzyskania decyzji środowiskowej. W dniu 15 marca 2014 roku wystosowano do pełnomocnika wezwanie z określonym zakresem niezbędnych danych, których zdaniem biegłego brakuje w przedłożonej przez inwestora dokumentacji i których brak uniemożliwia kwalifikację przedsięwzięcia. Brak we wniosku o ustalenie lokalizacji celu publicznego wymaganej przepisem art. 52 ust. 2 pkt 2 u.p.z.p. charakterystyki inwestycji (w tym przypadku brak rzetelnych danych pozwalających określić wpływ inwestycji na środowisko w aspekcie konieczności kwalifikacji inwestycji w świetle Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 roku w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko) stanowi zdaniem organu wadę postępowania, którą należy uznać za mogącą mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Dane charakteryzujące wpływ inwestycji na środowisko stanowią jedynie przewidywania, co nie zwalnia jednak inwestora od dokonania starannej oceny wpływu inwestycji na środowisko. Pojęcie oddziaływania na środowisko musi być rozumiane szeroko, zarówno jako wpływ na środowisko przyrodnicze, jak i nieruchomości sąsiednie, przy czym granice obszaru oddziaływania wyznacza oddziaływanie faktyczne. W wyroku z dnia 19 lutego 2008 r., II OSK 31/07, LEX nr 466378, NSA podkreślił, że granice obszaru oddziaływania wyznacza oddziaływanie faktyczne, w szczególności przewidywana emisja zanieczyszczeń, nadmierny hałas czy nawet utrudnianie nasłonecznienia. W pojęciu oddziaływania mieści się zatem, zdaniem NSA, rzeczywisty wpływ, zarówno na korzystanie z innych nieruchomości, niekoniecznie graniczących z obszarem wyznaczonym pod inwestycję, jak i na wartości prawnie chronione.
W dniu 22 kwietnia 2014 roku do organu wpłynęło pismo Pani Magdaleny Kłoskowskiej – nowo ustanowionego pełnomocnika inwestora, w którym poprosiła o wskazanie podstawy prawnej do domagania się wskazanych w wezwaniu danych. Podobne pismo wpłynęło już do organu od innego pełnomocnika Pana Leszka Śmieszalskiego, lecz pismem z dnia 30 stycznia 2014 roku burmistrz wyjaśnił pełnomocnikowi na jakiej podstawie domaga się uzupełnienia danych i czemu uzupełnione dane mają służyć. Wobec uchylania się inwestora od dostarczenia informacji, które przesądzają o kwalifikacji inwestycji organ przyjął informacje dotyczące oddziaływania przedstawione przez biegłego i na ich podstawie po analizie stanu faktycznego, stwierdził konieczność zwiększenia ilości stron postępowania albowiem skoro obowiązkiem organu jest ustalenie stron postępowania o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, zgodzić się trzeba z tezą zawartą w wyroku WSA w Łodzi z dnia 7 grudnia 2010 r., II SA/Łd 1035/10, LEX nr 755683, że obszar oddziaływania inwestycji określony we wniosku lub dokumentacji inwestora podlega weryfikacji przez organ, który na podstawie oceny materiału dowodowego może zmienić jego zasięg.
Osoby, które do tej pory nie brały udziału w postępowaniu zostały o nim zawiadomione pismami z dnia 23 kwietnia 2014 roku.. Dodatkowo organ wezwał w dniu 28 kwietnia 2014 roku do dostarczenia pełnomocnictw przez Panią Magdalenę Kloskowską oraz Panią Natalię Korzeniowską – pełnomocników inwestora. W tymże samym dniu wystosowano do stron postępowania zawiadomienie z art. 10 Kodeksu postępowania administracyjnego, który zobowiązuje organ administracji do umożliwienia stronom wypowiedzenia się co do zebranych dowodów oraz przedstawienia swych uwag i zastrzeżeń. Wobec dostarczenia przez pełnomocniczki potwierdzonych notarialnie pełnomocnictw organ w dniu 8 maja br. zawiadomił je o możliwości wypowiedzenia się działając na podstawie art. 10 Kodeksu postępowania administracyjnego. W odpowiedzi na zawiadomienie o możliwości wypowiedzenia się w dniu 9 maja 2014 roku wpłynęło pismo sześciu stron postępowania, które wskazały, iż nie zgadzają się na lokalizację przedmiotowej stacji bazowej z uwagi na jej negatywne oddziaływanie m.in. zdrowotne, jak również wskazali na fakt podjęcia przez Radę Miejską Ruciane-Nida uchwały nr I/2013 z dnia 26 lutego 2013 roku, w której zajęła ona negatywne stanowisko wobec lokalizowania wież telefonii komórkowej w sąsiedztwie zabudowy mieszkalnej.
Dokonując szczegółowej analizy całości materiału dowodowego organ stwierdził, iż opierając się na przedstawionej przez inwestora dokumentacji nie sposób ustalić ponad wszelką wątpliwość czy inwestycja wymaga czy też nie decyzji środowiskowej. Wobec uchylania się inwestora od dostarczenia rzetelnych danych organ opierając się na opinii biegłego stwierdził, iż dla planowanej inwestycji koniecznym jest uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Wobec powyższego dokonano analizy przedmiotowej inwestycji i stwierdzono, iż jest ona niezgodna z przepisami odrębnymi albowiem powinno się dla planowanej inwestycji uzyskać zgodnie z 72 ust. 1 pkt. 3 ustawy z dnia 3 października 2008 roku o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U.2013.1235 wraz ze zmianami) decyzję środowiskową.
W świetle powyższego należało orzec jak w sentencji
Pouczenie
Od niniejszej decyzji służy stronom prawo wniesienia odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie, za pośrednictwem Burmistrza Miasta i Gminy Ruciane-Nida, w terminie 14 dni od jej otrzymania.
Otrzymują:
1. Leszek Śmieszalski – pełnomocnik inwestora
2. Magdalena Kloskowska – pełnomocnik inwestora
3. Natalia Korzeniowska – pełnomocnik inwestora
4. Jan Kania
5. Zofia Kania
6. Aleksander Rzepka
7. Michał Siwik
8. Paweł Siwik
9. Nadleśnictwo Maskulińskie
10. Polski Związek Działkowców
11. Izabela Bałdyga
12. Leszek Kubiś
13. Ewa Kubiś
14. Andrzej Chmielewski
15. Danuta Wyżlic- Chmielewska
16. Piotr Otto
17. Teresa Otto
18. Marek Tumiński
19. Barbara Tumińska
20. Marek Szmigiel
21. Barbara Szmigiel
22. Mirosław Murzyn
23. Maria Murzyn
24. Mirosław Rzepko
25. Leokadia Rzepko
26. a/a
Nasz znak:
PNO.6730.85.2011.2014
D E C Y Z J A
Na podstawie art. 53 ust. 3 pkt. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U.2012.647 wraz z późniejszymi zmianami), art. 72 ust. 3 w związku z 72 ust. 1 pkt. 3 ustawy z dnia 3 października 2008 roku o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U.2013.1235 wraz ze zmianami) art. 104 k.p.a. (Dz.U.2013.267– tekst jednolity) po rozpatrzeniu wniosku P4 Sp. z o.o. reprezentowanej przez Pana Leszka Śmieszalskiego, ul. Gdyńska 21, 10-608 Olsztyn oraz Panią Magdaleną Kloskowską i Natalię Korzeniowską – 3GNS Sp. z o.o. Biuro Regionalne ul. Arkońska 6 (bud 3A), 80-387 Gdańsk
orzekam
o d m ó w i ć ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego dla działki nr 680/3 położonej w obrębie Ruciane-Nida, gmina Ruciane-Nida, dla inwestycji polegającej na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej sieci PLAY o oznaczeniu PIS 0301B .
U z a s a d n i e n i e
Pełnomocnik inwestora Pan Leszek Śmieszalski wniósł 9 września 2011 roku o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego dla przedsięwzięcia polegającego na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej sieci PLAY na działce nr 680/3 położonej w obrębie Ruciane-Nida, gmina Ruciane-Nida. Rozpatrując wniosek burmistrz nałożył na inwestora konieczność przedłożenia Regionalnemu Dyrektorowi Ochrony Środowiska Olsztynie stosownych dokumentów celem oceny czy przedmiotowe przedsięwzięcie wymaga zbadania wpływu na obszar Natura 2000. RDOŚ w Olsztynie nałożył na inwestora konieczność opracowania raportu. Pełnomocnik inwestora zażalił się na to postanowienie. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Warszawie uchylił postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia. W wyniku ponownej analizy Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Olsztynie odstąpił od konieczności oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000. Burmistrz po uzyskaniu pozytywnych uzgodnień projektu decyzji ustalił lokalizację przedmiotowej inwestycji i w dniu 21 sierpnia 2012 roku wydał decyzję. Od przedmiotowej decyzji odwołanie wniosły strony postępowania. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Olsztynie decyzją znak SKO.73.476.2014 z dnia 14 listopada 2012 roku utrzymało w mocy decyzje organu pierwszej instancji. Na powyższą decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie wniosły strony postępowania. Wyrokiem z dnia 19 marca 2013 roku WSA w Olsztynie uchyliło decyzję Kolegium oraz decyzję burmistrza. W wyniku tego rozstrzygnięcia postępowanie powróciło na etap wniosku inwestora i biorąc pod uwagę wskazania sądu należało raz jeszcze dokonać analizy wniosku inwestora oraz dokumentacji przez niego złożonej. 31 lipca 2013 roku organ wezwał pełnomocnika inwestora do dostarczenia m.in. mapy, pełnomocnictwa oraz opłaty za nie. Pomimo wezwania organu pełnomocnik nie dostarczył wymaganych dokumentów. Organ ponowił wezwanie w dniu 15 października 2013 roku. W dniu 8 listopada 2013 roku do organu wpłynęło pismo pełnomocnika z wyjaśnieniami, pełnomocnictwem oraz załączoną mapą. Mapa stanowiła skan mapy wysokościowej i pomimo opisania, iż posiada ona skalę 1:1000 nie odpowiadało to prawdzie. Mapa nie nadawała się do wykorzystania, wobec powyższego organ ponownie w dniu 12 listopada 2014 roku wezwał pełnomocnika do dostarczenia mapy, której zakres pozwoli na właściwą analizę oddziaływania na tereny sąsiednie do czego zresztą zobowiązał burmistrza sąd. W dniu 12 grudnia 2013 roku pełnomocnik dostarczył mapę o zasięgu umożliwiającym analizę oddziaływania. Jednakże organ zwrócił uwagę, iż pełnomocnictwo udzielone Panu Leszkowi Śmieszalskiemu ulega wygaśnięciu z dniem 31 grudnia 2013 roku a z całą pewnością postępowanie nie zakończy się do tej daty. Wobec powyższego organ wezwał pełnomocnika do dostarczenia pełnomocnictwa ważnego również w 2014 roku. Dodatkowo pełnomocnik poproszony został o przedstawienie współrzędnych geograficznych położenia anten sektorowych z dokładnością do 0,1 sekundy kątowej, dane dotyczące nadajników współpracujących z antenami sektorowymi dla poszczególnych pasm UMTS2100, UMTS900 i GSM900 oraz dane dotyczące radiolinii. Pismem z dnia 28 stycznia 2014 roku pełnomocnik przedłożył pełnomocnictwo, stosowną opłatę za nie oraz zacytował treść art. 52 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w którym to wskazano co powinien zawierać wniosek. Pismem z dnia 30 stycznia 2014 roku organ wyjaśnił pełnomocnikowi na jakiej podstawie prawnej domaga się przedłożenia danych oraz wskazał w tej materii orzecznictwo. Pismem z dnia 24 lutego 2014 roku pełnomocnik wyjaśnił, iż przedłożona przez niego dokumentacja dołączona do wniosku – kwalifikacja przedsięwzięcia zgodna jest z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 roku (Dz. U. z 2010 r. Nr 213, poz. 1397). Według pełnomocnika kwalifikacja ta potwierdza, iż inwestycja P4 nie zalicza się do przedsięwzięć mogących zawsze lub potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko i nie zachodzi potrzeba uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.
Wobec braku dostarczenia niezbędnych informacji przez pełnomocnika i ciągłego twierdzenia, iż przedłożona przy wniosku kwalifikacja przedsięwzięcia daje podstawę do wysnucia wniosku, iż dla przedmiotowej inwestycji nie ma potrzeby uzyskania decyzji środowiskowej, burmistrz działając na podstawie art. 75 kodeksu postępowania administracyjnego (Dz.U.2013.267– tekst jednolity) zdecydował się powołać biegłego. Zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą opinią biegłego jest opinia osoby, do której zwrócił się organ. Stanowisko rzeczoznawców i innych ekspertów przedstawionych na zlecenie strony nie jest opinią biegłego w rozumieniu art. 84 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego. (podobnie NSA w wyroku z dnia 11 grudnia 2007 r., II OSK 1682/06, LEX nr 427657).
Złożona do akt sprawy opinia stanowi bowiem tzw. "prywatną ekspertyzę" wydaną na zlecenie strony, która nie może być uznana za dowód z art. 84 k.p.a. Organ uznał ją za uzupełnienie wniosku wnioskodawcy. Powołanie biegłego posiadającego wiadomości specjalne było konieczne, z uwagi na fakt, iż oparcie ustaleń w postępowaniu na takiej "prywatnej ekspertyzie" stanowi zgodnie z orzecznictwem uchybienie procesowe. Stwierdzając konieczność powołania osoby posiadającej wiadomości specjalne organ miał na względzie art. 7 i 75 Kodeksu postępowania administracyjnego i wynikającą z nich zasadę oficjalności, która wymaga aby w toku postępowania organy administracji publicznej podejmowały wszelkie kroki niezbędne do wyjaśnienia i załatwienia sprawy i dopuszczały jako dowód wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia a nie jest sprzeczne z prawem, w tym także żeby z urzędu przeprowadzały dowody służące ustaleniu stanu faktycznego. Podobnie orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z dnia 6 listopada 2012 roku sygn. akt II SA/Ol 1086/12 w którym czytamy: w konsekwencji należy stwierdzić, że ww organy nie dokonały żadnych samodzielnych ocen i nie dokonały weryfikacji przedłożonych przez inwestora dokumentów, a ponadto nie wskazały przyczyn, dla których przyjęły bez dodatkowych ustaleń twierdzenia inwestora. Bez należytego wyjaśnienia okoliczności sprawy nie można skutecznie twierdzić, że w stanie faktycznym sprawy nie ma podstaw do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia.
Na biegłego powołano Pana dra inż. Jerzego Grembę, biegłego wpisanego na listę Prezesa Sądu Okręgowego w Kielcach w specjalności elektronika, radiokomunikacja (analogowe
i cyfrowe, bezprzewodowe systemy transmisji i odbioru sygnałów wizji, fonii i danych, naziemne i satelitarne), telekomunikacja ruchoma (systemy telefonii komórkowej oraz inne systemy oparte na komunikacji bezprzewodowej). Biegły w dniu 14 marca 2014 roku przedłożył burmistrzowi opinię nr 03/03/2014 w której w sposób wyczerpujący dokonał oceny wartości przedłożonych przez inwestora dokumentów. Burmistrz dokonał oceny przedłożonej opinii albowiem z uwagi na szczególny charakter tego środka dowodowego należy przyjąć, że opinia biegłego powinna zawierać uzasadnienie, bowiem brak w opinii biegłych fachowego uzasadnienia wniosków końcowych uniemożliwia prawidłową ocenę jej mocy dowodowej (wyrok SN z dnia 7 grudnia 1994 r., II URN 43/94, OSNAPiUS 1995, nr 8, poz. 102). Konieczne jest zatem wskazanie i wyjaśnienie w uzasadnieniu przesłanek, które doprowadziły biegłego do przedstawionych konkluzji (K. Kołakowski (w:) Komentarz do k.p.c., 1996, s. 883). Wprawdzie opinia biegłego może być sporządzona na piśmie lub złożona ustnie do protokołu (Z. Janowicz, Komentarz, 1995, s. 221), jednakże organ administracji publicznej powinien zlecać złożenie opinii na piśmie; zob. wyrok NSA w Warszawie z dnia 15 czerwca 1999 r., IV SA 1061/97, LEX nr 47251, w którym wyrażono pogląd, że: "Opinia biegłego powinna zawierać uzasadnienie, które pozwoliłoby dokonać analizy logiczności i poprawności wniosków bez wkraczania w sferę wiedzy specjalistycznej. Nie może zatem sprowadzać się tylko do zdania biegłego, ale musi przekonywać jako logiczna całość. Biegły winien zatem wskazać i wyjaśnić przesłanki, które doprowadziły go do przedstawionych konkluzji. Brak fachowego uzasadnienia wniosków końcowych uniemożliwia ocenę jej mocy dowodowej"). "Opinia biegłego powinna zawierać uzasadnienie, tj. motywy, które pozwalają dokonać analizy logiczności i poprawności wniosków bez wkraczania w sferę wiedzy specjalistycznej. Nie może zatem sprowadzać się tylko do zdania biegłego, ale musi przekonywać jako logiczna całość. Skoro zadaniem biegłego jest dostarczenie organowi orzekającemu wiadomości specjalnych w celu ułatwienia należytej oceny zebranego materiału dowodowego w sprawie, a nie rozstrzygnięcia sprawy za organ, to organ winien znać szczegółowe motywy przyjęcia danego orzeczenia. Biegły musi wskazać i wyjaśnić przesłanki, które doprowadziły go do przedstawionych konkluzji" (wyrok NSA z dnia 1 lutego 2007 r., II OSK 1445/06, LEX nr 344617). Opinia Pana dra inż. Jerzego Gremby spełnia zdaniem organu wymogi by uznać ją za właściwie opracowaną. W przedmiotowej opinii biegły szeroko uzasadnił swoje stanowisko oraz poparł je stosownymi obliczeniami. Wskazał bardzo wyraźnie, iż z zapisów dokumentu pn. „Kwalifikacja przedsięwzięcia” widoczna jest manipulacja danymi polegająca na wyszczególnieniu mało istotnych parametrów radiolinii a „zapomniano” zamieścić zasadnicze parametry tego systemu: pasmo pracy, typ anteny parabolicznej, jej zysk antenowy oraz moc wyjściowa nadajnika sterującego antenę. Wartość mocy EIRP została w dokumentacji inwestora określona w sposób całkowicie arbitralny bez zamieszczenia w dokumentacji projektowej szeregu niezbędnych informacji. Stwierdzono m.in. brak zaprojektowanej konfiguracji BTS i NODE-B: liczba nadajników (liczba nośnych) przy maksymalnej mocy pojedynczego nadajnika TX dla obydwu systemów: GSM900 i UMTS900 UMTS2100MHz przewidzianych w projekcie, nie wskazano mocy wyjściowej pojedynczego nadajnika TX z uwzględnieniem tolerancji tej mocy określonej przez producenta, nie określono danych producenta i typu anten oraz nadajników radiolinii, ich zysku antenowego, częstotliwości pracy oraz ich mocy wyjściowej, brak wyliczeń mocy EIRP w oparciu o budżet mocy w poszczególnych sektorach projektowanej stacji bazowej, nie uwzględniono tolerancji produkcyjnej podanych parametrów. Wskazał również, iż analiza rozkładu gęstości mocy PEM w osi głównej promieniowania anteny sektorowej, nie determinuje występowania ponadnormatywnego PEM w innych miejscach dostępnych dla ludności. Biegły zauważył również w swej opinii po przeprowadzeniu szczegółowej analizy przedsięwzięcia w oparciu o dane projektowe dostarczone przez inwestora zamieszczone w „kwalifikacji przedsięwzięcia”, iż projekt przedstawiony przez inwestora nie spełnia wymagań Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 30 października 2003 roku w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku oraz sposobów sprawdzenia dotrzymania tych poziomów (Dz. U. z 2003 r. Nr 192, poz. 1883). Zdaniem biegłego przedstawiona dokumentacja pn. „Kwalifikacja przedsięwzięcia” nie daje podstaw do rozstrzygnięcia, że dla przedstawionej konfiguracji anten sektorowych, zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 roku w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, rozpatrywana stacja bazowa telefonii komórkowej PLAY nie zalicza się do przedsięwzięć mogących zawsze lub mogących potencjalnie oddziaływać na środowisko. Zdaniem biegłego konieczne jest przeprowadzenie dokładnych obliczeń budżetu mocy, parametrów oddziaływania ale przede wszystkim niezbędne jest dostarczenie przez inwestora kompletnych, wiarygodnych informacji na temat technicznego wyposażenia projektowanej stacji. Mając na względzie, iż organ lokalizacyjny jest również organem właściwym do wydania decyzji środowiskowej i zmierzając do właściwej, wyczerpującej oceny przedsięwzięcia pod kątem oddziaływania na środowisko organ realizując wytyczne sądu, który stwierdził, iż organ powinien wyjaśnić sposób wyznaczenia obszaru oddziaływania i określić na jakiej podstawie go określono, przy czym stwierdził, że zasięg wskazanego obszaru podlega merytorycznej ocenie organu, który może uznać, że jest ona nieprawidłowo przedstawiony - wezwał inwestora by ten stosownie do art. 52 ust. 2 pkt 2 lit c ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 2012. 647 – wraz ze zmianami) dostarczył odpowiednich danych, na podstawie których mógłby dokonać szczegółowej analizy czy dla planowanej inwestycji należy uzyskać decyzję środowiskową oraz stwierdzić faktyczny zakres jej oddziaływania. Podobne stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (sygn. akt II SA/Wr 603/11 w którym wskazano: we wniosku o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego inwestor zobowiązany jest podać wszystkie parametry techniczne, które decydują o wpływie inwestycji na środowisko – art. 52 ust. 2 pkt 2 lit c u.p.z.p. Na podstawie tych parametrów technicznych organ lokalizacyjny dokonuje normatywnej kwalifikacji inwestycji w kontekście jej oddziaływania na środowisko, a więc ustala czy zalicza się ona do przedsięwzięć mogących zawsze lub mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko (art. 71 ust. 2 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku, jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko). Nie tylko bowiem organ administracji architektoniczno-budowlanej ale również organ lokalizacyjny musi zbadać czy w sprawie istnieje wymóg uprzedniego uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach (art. 72 ust. 1 pkt 3 i art. 72 ust. 3 ustawy udostępnianiu informacji o środowisku, jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko). To z kolei wymaga aby dane techniczne inwestycji były określone w sposób pozwalający na takie ustalenie już na etapie postępowania lokalizacyjnego. Mając na względzie specyficzny rodzaj inwestycji, której pojawienie się na danym terenie powoduje oddziaływanie na otoczenie burmistrz stwierdził konieczność wezwania inwestora do dostarczenia danych charakteryzujących wpływ na środowisko w celu dokładnego zbadania czy przedmiotowa inwestycja będzie wymagała uzyskania decyzji środowiskowej. W dniu 15 marca 2014 roku wystosowano do pełnomocnika wezwanie z określonym zakresem niezbędnych danych, których zdaniem biegłego brakuje w przedłożonej przez inwestora dokumentacji i których brak uniemożliwia kwalifikację przedsięwzięcia. Brak we wniosku o ustalenie lokalizacji celu publicznego wymaganej przepisem art. 52 ust. 2 pkt 2 u.p.z.p. charakterystyki inwestycji (w tym przypadku brak rzetelnych danych pozwalających określić wpływ inwestycji na środowisko w aspekcie konieczności kwalifikacji inwestycji w świetle Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 roku w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko) stanowi zdaniem organu wadę postępowania, którą należy uznać za mogącą mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Dane charakteryzujące wpływ inwestycji na środowisko stanowią jedynie przewidywania, co nie zwalnia jednak inwestora od dokonania starannej oceny wpływu inwestycji na środowisko. Pojęcie oddziaływania na środowisko musi być rozumiane szeroko, zarówno jako wpływ na środowisko przyrodnicze, jak i nieruchomości sąsiednie, przy czym granice obszaru oddziaływania wyznacza oddziaływanie faktyczne. W wyroku z dnia 19 lutego 2008 r., II OSK 31/07, LEX nr 466378, NSA podkreślił, że granice obszaru oddziaływania wyznacza oddziaływanie faktyczne, w szczególności przewidywana emisja zanieczyszczeń, nadmierny hałas czy nawet utrudnianie nasłonecznienia. W pojęciu oddziaływania mieści się zatem, zdaniem NSA, rzeczywisty wpływ, zarówno na korzystanie z innych nieruchomości, niekoniecznie graniczących z obszarem wyznaczonym pod inwestycję, jak i na wartości prawnie chronione.
W dniu 22 kwietnia 2014 roku do organu wpłynęło pismo Pani Magdaleny Kłoskowskiej – nowo ustanowionego pełnomocnika inwestora, w którym poprosiła o wskazanie podstawy prawnej do domagania się wskazanych w wezwaniu danych. Podobne pismo wpłynęło już do organu od innego pełnomocnika Pana Leszka Śmieszalskiego, lecz pismem z dnia 30 stycznia 2014 roku burmistrz wyjaśnił pełnomocnikowi na jakiej podstawie domaga się uzupełnienia danych i czemu uzupełnione dane mają służyć. Wobec uchylania się inwestora od dostarczenia informacji, które przesądzają o kwalifikacji inwestycji organ przyjął informacje dotyczące oddziaływania przedstawione przez biegłego i na ich podstawie po analizie stanu faktycznego, stwierdził konieczność zwiększenia ilości stron postępowania albowiem skoro obowiązkiem organu jest ustalenie stron postępowania o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, zgodzić się trzeba z tezą zawartą w wyroku WSA w Łodzi z dnia 7 grudnia 2010 r., II SA/Łd 1035/10, LEX nr 755683, że obszar oddziaływania inwestycji określony we wniosku lub dokumentacji inwestora podlega weryfikacji przez organ, który na podstawie oceny materiału dowodowego może zmienić jego zasięg.
Osoby, które do tej pory nie brały udziału w postępowaniu zostały o nim zawiadomione pismami z dnia 23 kwietnia 2014 roku.. Dodatkowo organ wezwał w dniu 28 kwietnia 2014 roku do dostarczenia pełnomocnictw przez Panią Magdalenę Kloskowską oraz Panią Natalię Korzeniowską – pełnomocników inwestora. W tymże samym dniu wystosowano do stron postępowania zawiadomienie z art. 10 Kodeksu postępowania administracyjnego, który zobowiązuje organ administracji do umożliwienia stronom wypowiedzenia się co do zebranych dowodów oraz przedstawienia swych uwag i zastrzeżeń. Wobec dostarczenia przez pełnomocniczki potwierdzonych notarialnie pełnomocnictw organ w dniu 8 maja br. zawiadomił je o możliwości wypowiedzenia się działając na podstawie art. 10 Kodeksu postępowania administracyjnego. W odpowiedzi na zawiadomienie o możliwości wypowiedzenia się w dniu 9 maja 2014 roku wpłynęło pismo sześciu stron postępowania, które wskazały, iż nie zgadzają się na lokalizację przedmiotowej stacji bazowej z uwagi na jej negatywne oddziaływanie m.in. zdrowotne, jak również wskazali na fakt podjęcia przez Radę Miejską Ruciane-Nida uchwały nr I/2013 z dnia 26 lutego 2013 roku, w której zajęła ona negatywne stanowisko wobec lokalizowania wież telefonii komórkowej w sąsiedztwie zabudowy mieszkalnej.
Dokonując szczegółowej analizy całości materiału dowodowego organ stwierdził, iż opierając się na przedstawionej przez inwestora dokumentacji nie sposób ustalić ponad wszelką wątpliwość czy inwestycja wymaga czy też nie decyzji środowiskowej. Wobec uchylania się inwestora od dostarczenia rzetelnych danych organ opierając się na opinii biegłego stwierdził, iż dla planowanej inwestycji koniecznym jest uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Wobec powyższego dokonano analizy przedmiotowej inwestycji i stwierdzono, iż jest ona niezgodna z przepisami odrębnymi albowiem powinno się dla planowanej inwestycji uzyskać zgodnie z 72 ust. 1 pkt. 3 ustawy z dnia 3 października 2008 roku o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U.2013.1235 wraz ze zmianami) decyzję środowiskową.
W świetle powyższego należało orzec jak w sentencji
Pouczenie
Od niniejszej decyzji służy stronom prawo wniesienia odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie, za pośrednictwem Burmistrza Miasta i Gminy Ruciane-Nida, w terminie 14 dni od jej otrzymania.
Otrzymują:
1. Leszek Śmieszalski – pełnomocnik inwestora
2. Magdalena Kloskowska – pełnomocnik inwestora
3. Natalia Korzeniowska – pełnomocnik inwestora
4. Jan Kania
5. Zofia Kania
6. Aleksander Rzepka
7. Michał Siwik
8. Paweł Siwik
9. Nadleśnictwo Maskulińskie
10. Polski Związek Działkowców
11. Izabela Bałdyga
12. Leszek Kubiś
13. Ewa Kubiś
14. Andrzej Chmielewski
15. Danuta Wyżlic- Chmielewska
16. Piotr Otto
17. Teresa Otto
18. Marek Tumiński
19. Barbara Tumińska
20. Marek Szmigiel
21. Barbara Szmigiel
22. Mirosław Murzyn
23. Maria Murzyn
24. Mirosław Rzepko
25. Leokadia Rzepko
26. a/a
